november rain

wracam do wszystkich możliwych punktów wyjścia.

with my hands in my pockets

czuję się mniej porozrzucana, ogarnął mnie mały ład

cieszę się tymi krótkimi chwilami dobrego samopoczucia

and the city i walk in

feels like it swallows

nie mogę żyć z za dużą ilością wolnego czasu,

ale ciągle czuję, że tego czasu mi brakuje.

nie umiem poradzić sobie ze swoimi uczuciami,

odczuciami, chęciami, z tym co muszę zrobić, bo ktoś mi to nakazuje,

albo bo ja sama sobie to nakazuje. a przecież nic nie muszę.

a muszę jednak nie musieć.

gubię się w sobie samej.

może ja naprawdę mam jakiś rodzaj schizofrenii. 

pieces of peace in sun’s peace of mind

dzisiaj czuję spokój, a wręcz lekką nutkę optymizmu lub neutralizacji skrajnego pesymizmu

objawiającą się gadatliwością i zniwelowaniem uczucia nadmiernego chłodu.

muszę być wierna sobie  i zawsze czynić to, co podpowiadają mi chęci.
i sprawdza się myśl, że co z oczu to z serca.

coming closer

toruń. widok z wieży ratusza

my heart won't stop swelling,

so it's natural consequence that someday it will crack.

i chociaż wszystko jest dobrze, to ja wcale się tak nie czuję.

z każdej strony jestem jakby uwięziona, a jednocześnie zbyt wolna by cokolwiek zrobić.

nie mogę nad sobą zapanować. nad swoim egoizmem i łakomstwem.

jestem w punkcie na przecięciu.

first time being actress

zdjęcia z planu niedzielnego

***

mam tak dość wszystkiego, że nie wiem

when it all falls into place, could it be that I don't want it anyway

gdyńskie akwarium

i've got a lot to do, but i don't want it